Angelique
Lubbers-Lip

“Mijn spirituele reis begon uit het verlangen naar eenheid (in mezelf).”

In mijn jeugd had ik Lip als meisjesnaam. In mijn dagelijkse leven is het Lubbers, omdat ik getrouwd ben. Maar beide namen horen bij mij. Elke naam heeft een bepaalde energie. Twee verschillende manieren van leven. Gek toch dat we als vrouw onze naam aanpassen. Dat zijn dingen waar ik stil bij sta. Als kind vielen me al dingen op bij grote mensen. Hoe ze met elkaar omgingen. Vooral mijn familie vond ik interessant. Hoe de onderlinge band was. Wat “typisch”iets was voor onze familie. Hoe ze met elkaar omgingen in het dagelijks leven. Maar wat me vooral opviel is het verschil tussen de dingen die ze vertelden en hoe ze zich echt voelden. Dus of ze “zo van binnen zo van buiten” waren. Ik voelde dat er van alles speelde als kind. En dat voel ik nog.

De volgende vraag was wat ik nou eigenlijk in mijn jeugd graag deed. Ik besefte me dat ik graag wilde verbinden met andere kinderen.Ik merkte dat ik gevoelig was voor mijn omgeving. Ik overzag alles. Wat me ook opviel als kind was dat ik kon voelen of iemand verdriet had, maar het niet liet zien. Nu weet ik inmiddels dat het hoogsensitief genoemd wordt, maar ik vond het in ieder geval normaal.

Als kind voelde ik ook dat er altijd iemand bij mij was. Ik dacht dat het mijn oma was, die al overleden was. Een weten. Ik voelde me nooit alleen. Een oervertrouwen.

Toen ik 12 was zijn we verhuisd. Mijn ouders begonnen een supermarkt. Ik vond het heel erg dat we verhuisden, maar wel weer leuk dat ik kon helpen in de winkel. Een nieuw dorp en nieuwe mensen. Leuk! Ik vond mijn eigen weg wel weer. Mijn vader gooide me vaak in het diepe om dingen te leren in de winkel. Spannend, maar ik kreeg het iedere keer weer onder de knie. Ik werd allround en dat lag me goed.

Als ik hier op terugkijk zie ik dat nu ook terug in mijn huidige leven. Ik doe verschillende dingen in mijn praktijk en heb veel onzekerheden al moeten overwinnen. Ondernemen is ook in het diepe springen. Gewoon doen en kijken of het lukt. Ik merk wel dat ik het nog steeds af en toe spannend vindt, maar wel leuk. Ik doe verschillende dingen en ze hebben ook wel weer raakvlakken, maar wat overal als een rode draad doorheen loopt is Familie en gezin en “altijd weer mijn eigen weg vinden”. Ik heb veel in mijn familie meegemaakt en ook ontdekt dat er vele ondernemers in de familie zaten en nog zitten en dat ze ook struggles hebben gehad in hun leven. Zowel in hun werk als in hun gezin.

Wat vooral een struggle is geweest is de combinatie bedrijf en gezin in mijn gezin van herkomst. Veel werken en weinig tijd voor het gezin. Begrijpelijk maar het is niet fijn voor het gezin als het bedrijf altijd voorop staat. Hier balans in vinden is gewoon heel belangrijk anders gaat het 1 ten koste van het ander. Dat is in mijn gezin van herkomst ook ten koste van het gezin geweest en ik merk af en toe de naweeën hiervan nog in mijn huidige leven.

Nou is dat niet ernstig en levensbedreigend, maar ik heb gemerkt dat het voor mij nodig was om hier me meer in te verdiepen, omdat ik er last van had. En ik vond dat als ik andere mensen wilde coachen, ik mijn eigen issues eerst moest aanpakken. Ik ben eerst met mezelf aan de slag gegaan. Ik heb vele familieopstellingen gedaan en er later ook cursussen en opleidingen in gedaan. Heel waardevol en ik wilde dat vooral omdat ik met mijn eigen gezin met drie kinderen wèl graag zoveel mogelijk balans, liefde en geluk wilde creëren i.c.m ons boerenbedrijf. Natuurlijk is er wel eens wat en heb ik ook als moeder van alles te leren, maar het is wel belangrijk voor mij omdat ik het zelf niet zo heb ervaren. Zo vind ik elke keer weer mijn eigen weg en doe het op mijn eigen manier.

Elke familie heeft bepaalde thema’s die doorgegeven worden aan de volgende lijn als ze niet kunnen worden opgelost door de vorige lijn. Toen ik dit ging zien, kon ik verandering aanbrengen in hoe je met bepaalde problematiek omgaat. Ik was geneigd om dingen te doen op de manier die ik thuis geleerd had. Ik ging snappen waarom je op een bepaalde manier doet en denkt en ook omgaat met andere mensen. Dat is ook waarom we als mensen zo verschillende zijn. We komen allemaal uit een andere familie en leren allemaal op een andere manier met het leven om te gaan.

Ik ben dus uiteindelijk een coach geworden, die verschillende tools heeft doordat ik steeds weer mijn eigen weg wilde lopen. De tools hebben me geholpen mijn eigen weg iedere keer weer te vinden. Ze hebben me ervan bewust gemaakt dat ik zonder schuld, schaamte en oordeel mag leren leven. Ik volg mijn hart. Ik hou van spiritualiteit. Ontdekken wat het leven te bieden heeft in de dingen die je niet kan zien, maar wel kan voelen.

Pas later heb ik ontdekt dat ik toch wel een aantal kenmerken van Hoogbegaafdheid heb. Voor mij was het fijn om er achter te komen. Er vielen veel kwartjes en ik snapte bepaalde gedragingen van mezelf die me in de weg zaten. Dat is heel fijn. Ik begreep mezelf beter en oordeelde minder over mezelf. Inmiddels help ik daar ook klanten mee.

Ik ben heel dankbaar dat ik iedere keer weer mijn eigen weg vind. Mijn zelfvertrouwen is gegroeid. Het is zo belangrijk om te zijn wie je echt bent. Voor mij is dat soms een zoektocht met verrassingen, maar dat maakt het ook wel weer uitdagend. En daar houd ik ook van! Een uitdaging!

Angelique